Crematies zijn geen uitvinding van de 20e eeuw. Ook de Romeinen bijvoorbeeld hadden de gewoonte de lichamen van hun overledenen te cremeren. De kerk verbood de praktijk evenwel lange tijd. In sommige religies (bv. de islam) is het tot as herleiden van een lichaam nog steeds niet toegestaan. Wettelijk kan men zich in België laten cremeren sinds 1932; de kerk volgde met een akkoord in 1963. De urne met de as kan in een columbarium (kolom met nissen) bijgezet worden of in een urnenveld begraven. Ook in grafkelders kunnen urnen toegevoegd worden. Verstrooiing van de as is sinds 1973 bij wet toegelaten. De opmars van het cremeren startte na de oprichting van crematoria in de jaren tachtig. Het besef dat gronden ontoereikend zijn om langere tijd volledige lichamen te bewaren en dat familieleden soms niet in de mogelijkheid zijn om een graf te onderhouden, doet meer en meer mensen voor crematie kiezen. In Vlaanderen wordt deze optie momenteel reeds door een meerderheid verkozen. Intussen gaan stemmen op voor bio-cremeren, meer ecologische vormen waarbij minder energie nodig is en er minder schadelijke stoffen vrijkomen.

Een klassieke crematie duurt ongeveer anderhalf uur. Het lichaam wordt in een kist en met een vuurbestendig identificatiesteentje in de oven geschoven, die vervolgens opgewarmd wordt tot 1100°C. Na elke crematie wordt de oven volledig schoongemaakt, zodat vermenging van as van verschillende personen uitgesloten is.

Voor sommigen (bv. hindoestanen en boeddhisten) heeft crematie ook symbolisch betekenis: het vuur bevrijdt de ziel uit het stoffelijke overschot.

In sommige staten van de VSA en in Canada kent men de techniek van het resomeren. Hierbij laat men het lichaam verwateren of oplossen in een bad met water en alkali. Dit duurt ongeveer 3 uren. Het restant is een fijn wit poeder, namelijk calciumfosfaat van de botten. Een andere mogelijkheid die overwogen wordt om de schadelijke milieueffecten van het klassieke cremeren te verminderen is – het momenteel nog niet gebruikelijke – cryomeren of vriesdrogen.